Katedra Historii Języka i Dialektologii

Polszczyzna mówiona ogólna i regionalna

W badaniach językoznawczych podstawowym polem badawczym był początkowo język pisany. Dobrą sposobność do zmiany tego stanu rzeczy mógł stanowić z jednej strony rozwój dialektologii, z drugiej zaś – fonetyki. Badania dialektologiczne były ukierunkowane jednak na uchwycenie zróżnicowań geograficznych. Nie przywiązywano w nich większej wagi do faktu, że są to wypowiedzi mówione. Zwykle były one wypreparowane z kontekstu sytuacyjnego. Badania fonetyczne koncentrowały się przez wiele lat na opisie wymowy sta-rannej. Nie uwzględniano w nich przekształceń dokonujących się w swobodnych wypowie-dziach. Stan ten uległ radykalnej zmianie na początku lat siedemdziesiątych. W tym czasie wzrosło zainteresowanie językiem mówionym. Powstały ważne ośrodki badawcze, zajmujące się badaniami polszczyzny miejskiej (Katowice, Kraków, Łódź, później Wrocław, Poznań, Bydgoszcz i in.). Niniejsza konferencja była poświęcona różnym aspektom polszczyzny mówionej. Problematyki badawczej nie ograniczono tylko do języka, którym posługują się mieszkańcy miast. Dzięki temu możliwe było zajęcie się również zagadnieniami związanymi z dialektologią, folklorystyką, językiem w mediach oraz językiem dzieci i młodzieży.

Materiały pokonferencyjne ukazały się pod redakcją B. Dunaja i M. Raka jako 5. tom „Biblioteki LingVariów", Kraków 2009.

Plakat